In de smalle donkere straten loopt een meisje heen en weer
Af en toe blijft ze staan praten met een goedgeklede heer
Dikwijls gaan ze samen verder, zij met een gemaakte lach
Tot de nacht haar komt verlossen en ze vrijuit huilen mag

refr.:
Arme kleine Madeleine
Madeliefje van de straat
Nu zou jij wel anders willen
Maar het is helaas te laat

Dikwijls denkt ze aan haar dorpje, aan haar huis, 't stille pad
Aan haan ouders, broers en zusters, en dan vloekt ze op de stad
Zij vertrok naar de grote wereld, door een zee van licht bestraald
Maar ze belandde in de schaduw, veel te duur door haar betaald

refr.

Nu zou jij wel anders willen
Maar het is helaas te laat