Ik heb een displaced person in mijn hart
O, 't is niet erg, u moet er niet van schrikken
Ik heb het soms, bepaalde ogenblikken
O, 't is niet erg, een kwestie van het hart

Soms sta ik met mijn koffers op 't station
En om me wachten mensen op hun treinen
En door 't geraas waarmee ze dan verschijnen
Sta 'k plotseling op een vreemd en onbekend perron

En wat bagage naast me was, luxe en verpakt
Is dan opeens een haveloze have
Bijeengeraapt in haast ebn dagenlang gedragen
Met zwepen worden w' in de trein gekwakt

Onze gezichten staan vervreemd verstrakt
Naar de bestemming durft geen mens te vragen
't Is over als een man vraagt; zal 'k uw koffer dragen
O graag! Ja, weet u, ik heb een displaced person in mijn hart

Ik heb het niet altijd alleen op reis
O nee, ook wel eens chic gekleed bij een premiere
Daar zit mevrouw De Leeuw. We zitten goed, parterre
Zeg, weet je dat, die Mies de Leeuw heeft ook haar rijbewijs

Kijk, die mijnheer heeft daar een foute plaats bezet
Een zaalsuppoost komt druk gesticuleren
Mijn displaced person kan zich plotseling niet verweren
'k Zie de suppoost niet meer, ik zie alleen: De Pet

De Pet gaat, er loopt iemand achteraan
Er is een deur achter hem dichtgevallen
'k Zie om me heen hoe in alle
Gezichten de ogen strak en bleek en roerloos staan

Mevrouw De Leeuw d'r haar zit in de war
Mijn man probeert z'n handen niet te laten beven
Maar 't doek gaat op, schijnwerpers brengen een decor tot leven
't Was niks, mijn displaced person in mijn hart

Ik heb het ook wel, als ik zo naar mensen kijk
Zoals naar u nou, nu ik u zo zie zitten
Dan zie ik ze ineens, met wat ze nog bezitten
Gebonden in een laken, op een donk're modderige dijk

Voortsjokken. Moe, onwetend en verward
Ineens geen naam, geen baan meer, geen positie
Alleen maar vluchtend, met hun kinderen en hun eruditie
't Is niks, gewoon, mijn displaced person in mijn hart
Maar wanneer zou zoiets nou es over zijn