Ernaldu zen ludia
Zerua eta lurra ezkontzean,
Barreiatu zen hazia
Haizeaz natura orraztean,
Murgildu zen guztia
Zure negarraz lurzorua estaltzean,
Inguratu zenuen ekia
Argiaren beroa arnastean,
Eta erne zen bizia
Uholdea baretzean.

Oh! Ama lurra zure seme gaituzu,
Oh! Ama lurra babes gaitzazu.

Unkigarria zure edertasunean
Goiztiriaren argi printzekin egunona ematean,
Misteriotsua zure isiltasunean
Ilargiari gauean ezpainak ferekatzean ,
Sentibera udazkenean hostoak zimurtzean
Orbelaren mantuaz sustraiak humeltzean,
Liluragarria zure bizitasunean
Ostadarraren argiaz ortzia zeharkatzean,
Bortitza zure haserrean
Iriztuaren adarrez lurraren erraiak iltzatzean.

Por bruN0/Menace