Ze zegt dit kan zo niet doorgaan
Haar stem klinkt plotseling zo koud als ijs
Ik weet wel war ze naar toe wil
En ik geef haar groot gelijk
Ze zegt je bent niet veranderd
Een poging heb ik ook niet echt gedaan
Zoek jij je heil maar ergens anders
Ik zie mijn koffer in de gang al staan
Het zal echt niet meer overgaan

Het lijkt een leven geleden
Dat ik me zo heb vergleden
En onderweg naar beneden
Zijn er duizenden treden
Daar val ik overheen

Het lijkt een leven geleden
Dat ik me zo heb vergleden
En onderweg naar beneden
Zijn er duizenden treden
Maar ik miste er één

Alleen de stad voelt mijn lijden
Doelloos dwaal ik door haar straten heen
De stilte is om te snijden
Er is niets ik ben alleen
Ze zegt wat ben je veranderd
Die stem, die warmte ik kijk haar aan
Ik weet niet waar ze naar toe wil
Dus laat ik haar maar gaan

Het lijkt een leven geleden
Dat ik me zo heb vergleden
En onderweg naar beneden
Zijn er duizenden treden
Daar val ik overheen

Het lijkt een leven geleden
Dat ik me zo heb vergleden
En onderweg naar beneden
Zijn er duizenden treden
Maar ik miste er één


1991 Marcel de Groot