Daar is een tijd van komen
Daar is een tijd van gaan...
Dat hebt gij meer vernomen
Maar hebt gij 't al verstaan?

O? Wie het mag verklaren
Dat spreekwoord, zoo vol smart
Die leefde luttel jaren
Maar leefde met zijn hart

Die voelt van al dat komen
Dat komen en dat gaan
Van menschen, dingen, droomen
Zich moe en onvoldaan

En zoekt met sterk verlangen
Naar een, die koomt en blijft
Wien hij aan 't hart kan hangen
Waar alles henen drijft

Die weet een klok van scheiden
Luidt rustloos door het dal
En leerde zich bereiden
Bereiden voor 't geval

En haakt met alle vromen
Naar 't oord waar vroeg of laat
Weer allen zamen komen
En niemand henen gaat!