D'r was 'ns een kraai, die praten kon
Hij zat in een zilveren kooi
Hij zei: "Ziezo" en hij zei: "Pardon"
En: "Erretesoep" en: "Nachtjapon"
Wat praatte die kraai toch mooi
Wat praatte die kraai toch mooi

Hij trok met zijn baas door de ganse stad
Die baas was een man met een baard
De kraai zei: "Fiets" en hij zei: "Dag schat"
De mensen riepen: "Wat enig is dat"
"Die kraai is een dubbeltje waard"
"Die kraai is een dubbeltje waard"

Dat hoorde de Graaf van Hoitierelier
Hij was een nieuwsgierig man
Hij sprak: "Parbleu, een keuvelend dier?"
"Ik wens deze kraai ogenblikkelijk hier
Ik wil wel eens zien wat hij kan
Ik wil wel eens zien wat hij kan"

Daar kwam dus de kraai met kooi en al
"Zo zo", zei de Graaf, "A-ha!
"Wat mij betreft, steek nu maar van wal
Ik ben zo benieuwd, wat 'ie zeggen zal!"
Maar de kraai zei geen boe en geen ba
De kraai zei geen boe en geen ba

Hij keek naar de Graaf op z'n dooie gemak
Hij keek er het moois van af
Toen deed hij zijn snavel open en sprak
Alleen maar de woorden: "Kale kak"
En toen zweeg hij weer als 't graf
En toen zweeg hij weer als 't graf

Dat was niet zo mooi, dat was niet zo mooi
Voor de baas, de man met de baard
Hij wachtte maar niet op z'n dubbeltje fooi, hij
Vluchtte maar gauw met de kraai in z'n kooi
En de Graaf was totaal van de kaart
En de Graaf was totaal van de kaart