Het spijt me dat ik zoveel van ons leven heb geleerd
En dat ik zoveel van mezelf te weten ben gekomen
Als ik jouw kind geweest was, had je dat geaccepteerd
Nu ben je bitter en dat wordt door mij voor lief genomen

Het spijt me dat ik al die jaren bezig was en druk
Met zoeken naar een weg
Die nu te smal blijkt voor ons beiden
Het spijt me dat ik niet was voorbestemd voor zulk geluk
En voortaan los van jou een eigen leven moet gaan leiden

Het spijt me dat ik werd, wat ik geworden ben
En in jouw schaduw verder niet kan groeien
Het spijt me dat ik werd, wat ik geworden ben
En afstand neem, om nu te kunnen bloeien

Het spijt me nog het meest om het verdriet dat ik je doe
Dat heb je niet verdiend, na alles wat we samen waren
Het spijt me om wat goed was tussen ons tot nu aan toe
Maar overgaat in pijn, die ik je niet meer kan besparen

Het spijt me dat jij mij in jouw verdriet niet meer verstaat
En dat ik mij daar na vandaag niet langer voor kan schamen
Ik weet dat jij nu denkt dat ik je liefdeloos verlaat
Maar ik verlaat je niet;
Ik zoek de vrijheid, voor ons samen…

Voor ons samen..
voor ons samen..