refr.:
Ze rijden eenzaam door de nacht, uur na uur
De stoere knuisten, hard als staal, aan 't stuur
Ze doen hun plicht voor vrouw en kind, ver van huis
Een kleine fout en de chauffeur komt nooit meer thuis

Hij rijdt maar, bij dag en bij nacht
Met wagens, heel zwaar aan de vracht
Z'n arbeid ziet hij niet als sleur
't Is z'n plicht, hij is chauffeur
Aan menig gevaar staat hij bloot
Maar 't moet wel, 't is immers z'n brood
Dat hij er z'n hachje aan waagt
Ach, daar wordt niet naar gevraagd

refr.

Soms wordt hij door slaap overmand
Dan zet hij z'n kar langs de kant
En rust met z'n hoofd op 't stuur
Even uit, soms nog geen uur
Daarna raast hij weer door de nacht
Er wordt op z'n lading gewacht
Hij rijdt, als gejaagd, door de wind
Ver van huis, van vrouw en kind

Ze doen hun plicht voor vrouw en kind, ver van huis
Een kleine fout en de chauffeur komt nooit meer thuis
Een kleine fout en de chauffeur komt nooit meer thuis