Ik zie nog vaak de mensen staren
Als ze voorbij ons kampje gaan
Ja zo gaat dat nu al jaren
Dat ze even blijven staan.

Ik zou het liefste willen vragen
Wat er bij ons nog is te zien
Omdat wij wonen in een wagen
Of dat we anders zijn meschien.

Laat ons toch wonen in die wagen
Wij hebben niemand iets misdaan
Ik heb genoeg van al die vragen
Over het kamp en ons bestaan.

Ik laat de mensen nu maar praten
Al doet het mij nog zoveel pijn
Dat zoveel mensen ons nog haten
Omdat wij kampbewoners zijn.

Ze zien alleen de slechte kanten
Ook als we niets hebben misdaan
Toch staat er steeds in alle kranten
Dat wij de fout in zijn gegaan.

Wij zijn toch ook gewoon maar mensen
Met soms wat vreugde en verdriet
We hebben onze eigen wensen
Maar niemand die dat ziet.