De meid passeert de landman op de akker
Haar glimlach reopt gedachten wakker
Hij plant zijn hooivork in de grond
Kijkt even schichtig in het rond
En trekt zich terug achter een schelf
Een moment voor jezelf

De abt bidt tot de Allerzoetste Moeder
Maar daar passeert een jonge broeder
De abt ziet af van de mystiek
Verkiest de kwieke motoriek
Van handen in het koorgewelf
Een moment voor jezelf

De wiskundedocent verliest zijn krijtje
Hij bukt en kijkt en bloost een tijdje
Verslikt zich in een aftreksom
's Nachts keert hij zich verlekkerd om
Een, twee, drie, vier, zes, negen, elf
Een moment voor jezelf

Wie kent niet die perfide handelingen
Die men slechts hijgend kan bezingen
U niet? Ach kom, vergeet het maar
Toe, breng hem hier, de huichelaar
Dat ik hem onder zaad bedelf
Mmm mmm mmm mmm mmm