Mál er at þylja
þular stóli á
Urðar brunni at
sá ek ok þagðak
sá ek ok hugðak
hlýdda ek á manna mál
of rúnar heyrða ek doema
né um ráðum þǫgþu
Háva hǫllu at
Háva hǫllu í
heyrða ek segja svá

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr
þér munu góð ef þú getr
nótt þú rísat
nema á njósn sér
eða þú leitir þér innan út staðar

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr
þér munu góð ef þú getr
fjǫlkunnigri konu
skalattu í faðmi sofa
svá at hon lyki þik liðum

Hon svá gørir
at þú gáir eigi
þings né þjóðans máls
mat þú villat
né mannskis gaman
ferr þú sorgafullr at sofa

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr
þér munu góð ef þú getr
annars konu
teygðu þér aldregi
eyrarúnu at

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr
þér munu góð ef þú getr
á fjalli eða firði
ef þik fara tíðir
fásktu at virði vel

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr
þér munu góð ef þú getr
illan mann
láttu aldregi
óhǫpp at þér vita
því at af illum manni
faer þú aldregi
gjǫld ins góða hugar

Ofarla bíta
ek sá einum hal
orð illrar konu
fláráð tunga
varð honum at fjǫrlagi
ok þeygi um sanna sǫk

Ráðumk þér Loddfáfnir
en þú ráð nemir
njóta mundu ef þú nemr