Fregna eigi þat
á fold konur
at ek fyr höggum
hlífask léta
Hlaer eigi at því
at ek hlíða gerða
snót svinnhuguð
Sigtúnum í

Hvarf ek frá ungri
Ingibjǫrgu
skjótt réð um þat
á skapadaegri
Sá mun fljóði
fastnaemr tregi
er vit síðan
sjámsk aldrigi

Ber þú til sýnis
sá er minn vili
Hjálmars brynju
í hǫll konungs
Hugr mun gangask
hilmis dóttur
er hon hǫggna sér
hlíf fyr brjósti

Sá ek, hvar sitja
Sigtúnum á
fljóð, þau er lǫttu
farar mik þaðan
Gleðr eigi Hjálmar
í hǫll konungs
ǫl né rekkar
um aldr síðan