Vaki, Angantýr! vekr þik Hervǫr
einga dóttir ykkur Tófu
Selðu ór haugi hvassan maeki
þanns Svafrlama slógu dvergar

Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!
vekk yðr alla und viðar rótum
hjálmi ok með brynju, hvǫssu sverði
rǫnd ok með reiði, roðnum geiri

Mjǫk eruð orðnir, Arngríms synir
megir meinsamir, moldar at auka
es engi skal sona Eyfuru
við mik maela í Munarvági

Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!
Svá sé yðr ǫllum innan rifja
sem þér í maura mornið haugi
nema sverð selið þats sló Dvalinn
samira draugum dýrt vápn fela

Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!
Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!
Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!
Hervarðr, Hjǫrvarðr, Hrani, Angantýr!