Soms denk, soms denk ik wel dat de soldaten
Die in de oorlogen gevallen zijn
Niet onder witte kruisen zijn begraven
Maar dat ze kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden
Hun hese stemmen roepen in hun vlucht
't Is misschien daarom, dat wij zo dikwijls kijken
Diep in gedachten, naar de avondlucht

Daar, in de laatste lichtglans van de schemer
Gaat een vermoeide vogeltrek voorbij
Ik zie een lege plaats in hun geleed'ren
Misschien is dat de plek, bestemd voor mij

Als ik met hen de hemel zal bevolken
Voorbijtrek in het schemerend verschiet
Dan zie ik jullie uit de verre wolken
Dan roep ik jullie, die ik achterliet

Soms denk, soms denk ik wel dat de soldaten
Die in de oorlogen gevallen zijn
Niet onder witte kruisen zijn begraven
Maar dat ze kraanvogels geworden zijn

Ze roepen ons uit lang voorbije tijden
Hun hese stemmen roepen in hun vlucht
't Is misschien daarom, dat wij zo dikwijls kijken
Diep in gedachten, naar de trieste lucht