Aniele mój, szuka³am Ciê, kiedy szczêœcie porwa³ wiatr,
Gdy z³e s³owa splot³y sieæ, nikt nie s³ysza³ serca skarg,
Mój œwiat umiera³ w snach, myœli wrogiem sta³y siê,
Moje serce lustrem jest i ci¹gle jeszcze szuka si³ by wybaczyæ,
Tyle nieotartych ³ez zanim los przytuli³ mnie,
Tyle pustych dni nim uwolni³am siê z tamtych chwil,
Ka¿dy dzieñ oddala gniew, bo jego ramiê si³¹ jest,
Ocali³a mnie czu³oœæ wyœniona i spe³niona,
Ten lêk uwiêzi³ mnie, nikt nie s³ysza³ dŸwiêku ³ez,
Utonê³am w ¿alu by znów narodziæ siê,
A dziœ ju¿ nie pamiêtam nic, czas uspokoiæ sny,
Uwolni³am siê by ¿yæ, by nie otruæ œwiata smutkiem ³ez,
Wiêc nie pytaj mnie...
Ile pop³ynê³o ³ez zanim los przywróci³ sens,
Ile pustych dni nim uwolni³am siê z tamtych chwil,
Ka¿dy dzieñ oddala gniew, bo jego ramiê si³¹ jest,
Ocali³a mnie czu³oœæ wyœniona i spe³niona,
Aniele mój Ty wiedzia³eœ i cierpia³eœ tak jak ja,
Przyrzekam Ci wiêc, ¿e ka¿dy mój dzieñ bêdzie œwiat³em tych którzy zgubi¹ siê,
Tyle pustych dni nim uwolni³am siê z tamtych chwil,
Ka¿dy dzieñ oddala gniew bo jego ramiê si³¹ jest,
Ocali³a mnie czu³oœæ wyœniona i spe³niona,
Twoja czu³oœæ...