Een soldaat was aan 't front
Aan z'n hoofd werd hij verwond
En hij schreeuwt: "Aalmoezenier
Sta me bij, want ik blijf hier"
En hij vraagt, huilend van pijn
"Zal er nooit vrede meer zijn
Schrijf m'n vrouw waar ik nu lig
Voor m'n land deed ik m'n plicht

'k Ben zo bang, ik ben geen held
't Is alleen 't leven dat telt
'k Ben zo jong, 'k heb niets misdaan
O, waarom moet ik al gaan"
Zachtjes sprak de aalmoezenier
"Onze plicht is ook niet meer hier
(??????????)
(????) werd kanonnenvlees"

En z'n vriend speelde trompet
Een saluut als een gebed
Kameraad, ik speel 't voor jou
Voor je vrind en voor je vrouw