Vreemd zijn de wegen die wij moeten gaan
Soms langs diepe ravijnen door donkere lanen
Vol kuilen en keien
We vallen en glijden
Om daarna weer strompelend verder te gaan
Hoog zijn de bergen die wij steeds beklimmen
We jagen vergeefs op illusies, op schimmen
Maar toppen en dalen, we winnen, we falen
Wij reiken naar de kosmos maar niets op den duur

refr.:
't doel van het leven blijft steeds een mysterie
't is niet te doorgronden
Je komt elke keer weer die zinloosheid tegen
Want vreemd zijn Gods wegen
Ze leiden ons verder
Geen mens weet waarheen

Groot blijft het wonder
Het eeuwige zwijgen
En nooit zal de mens er een antwoord op krijgen
Op vragen: wie God is
Waarom die ons lot is
Maar vragen is waanzin en spelen met vuur

refr.(2x)

Vreemd zijn Gods wegen
Ze leiden ons verder
Geen mens weet waarheen