In de bakstenen buurt naast het slapende kerkje
Op het plein met het uitgedroogd perkje
Is de deur van de school, waar ik zes lange jaren
Al mijn levensdrift op moest sparen
Zouden daar nog altijd
Kind'ren van vijftien jaar
Met een hart vol van spijt
Zitten hunkeren naar
Het moment van de bel
Van: de dwang is voorbij
Eindelijk tijd voor het spel
Eind'lijk vrij!

En vlak achter de school is het park waar wij holden
Waar wij over 't gras rolden en dolden
Met de bankjes, waarop wij met vuur leerden spelen
In ons eerste nog aarzelende strelen
En ik loop door die wijk
Weer op zoek naar die sfeer
Maar vind, hoe ik ook kijk
Mijn verleden niet weer
Ik koop weer patat-friet
Bij dezelfde meneer
Maar de friet smaakt me niet
Als weleer

Wie volwassen is, staat onherroepelijk buiten
Maar je ziet ze weer door de ruiten:
Kopjes zwoegend en warm over proefwerk gebogen
Met de buitenlucht in hun ogen
En ze kijken naar jou
En ze denken vol nijd:
Wij hier in dit gebouw
Hij daarbuiten, bevrijd
Jij wil juist andersom
Wel terug in hun klas
Uit is uit en wat was
Dat was