Zijn vrouw lag in haar bed te wachten
Haar man was naar het feestje van de bank
Zij was heel diep in gedachten
Zij rook alvast zijn kegel van de drank
Ze wist hoe hij in een minuut zou slapen
Hij zou niet merken dat zij naast hem lag
Hij zou nog een keer boeren, een keer gapen
Want morgen was het weer vroeg dag

Haar handen speelden langs haar lichaam
Ze lag daar in het grote bed zo naakt
Haar handen streelden heel haar lichaam
Hij had haar al zolang niet meer aangeraakt
Zij dacht aan toen, aan al die mooie tijden
Wat was hij een aantrekkelijke man
Ze dacht nu al weer zo lang aan scheiden
Maar nee, nee, nee, wat moest ze dan

Zo'n scheiding zou ze nooit kunnen betalen
Ze piekerde de hele lange nacht
Ze kende van vriendinnen de verhalen
Hij had haar volledig in haar macht

Toch heeft ze de beslissing toen genomen
En is twee maanden later weggegaan
Heeft in de stad een karig onderkomen
En u begrijpt al waarvan ze moet bestaan

Het feestje van de bank liep uit de hand
Een collega stond weer stomdronken te bellen
Hij zocht de telefoonnummers in zijn ochtendkrant
En hij zei: "Spreek ik met Huize Ellen"

Hij is die avond in haar bed gekropen
Zonder fikse geeuw en zonder boer
"Werk jij hier?" vroeg-ie straalbezopen
En zei toen: "Vuile hoer..."