A pesares da sala, sucia e escura,
das xentes e das lámpadas luminosas.
Se quere ve-la vida cor de rosa
bote vinte céntimos na ranura.
E non poña os ollos nesa fermosa
que prega de promesas a boca impura.
Bote vinte céntimos na ranura
se quere ve-la vida cor de rosa.

A dor mata, amigo, a vida é dura.
E xa que vostede non ten fogar nin esposa
bote vinte céntimos na ranura
se quere ve-la vida cor de rosa.

E non se inmute, amigo, a vida é dura,
coa filosofía pouco se goza.
Bote vinte céntimos na ranura
se quere ve-la vida cor de rosa.