Een middag in april of mei
De hal van het Centraal Station
Waar ik een kaartje nam naar Soest
'k Weet al niet meer wat ik er moest
Ik was te vroeg en liep wat rond
En zag opeens iets wat me trof
Dit voorval trof mij niet alleen
Er stond een kluitje volk omheen...

En dat is helemaal niet niks in deze fase
Van onze mooie informatiemaatschappij
Nu mensen zich haast over niets meer echt verbazen
En wie publiek bereiken wil
Niet klaar is met een peulenschil

Die mensen staarden eensgezind
Naar 'n hoekje van de tunneltrap
Omdat de jongen die daar zat
Zijn polsen doorgesneden had
Een vriend'lijk ogende mevrouw
Haalde haar zakdoek uit haar tas
Ze knielde in d'r goeie goed
En depte vaag wat aan het bloed...

En dat is helemaal niet niks in deze fase
Van onze mooie informatiemaatschappij
Want al betrof het een geval van kamikaze
Zoiets is maf, en heeft gefaald
Als het de media niet haalt

Was het een junk? Was het een hoer
Dat grauwe hoopje averij?
Had-ie gedacht: Ik doe het zo
Dan steel ik ook 'n keer de show?
Dat had-ie niet verkeerd gedacht
Er stond toch best een man of acht
Al daalde dat getal met een
Toen ik naar mijn perron verdween...

En dat is helemaal niet niks in deze fase
Van onze mooie informatiemaatschappij
Want ook al lijkt het min of meer een holle frase
Die iedereen nu echt wel kent:
We zijn verschrikkelijk verwend