Straks, dan zal ik vrij zijn
Dan moet je blij zijn om wat ik vond
Want straks, dan ga ik reizen
Langs verre einders, voorbij de verste horizon
Morgen zal ik weg zijn, dan loop ik
Niet meer aan je hand
En toch moet je de dageraad niet vrezen
Ik zie je wel aan de andere kant

Ik weet wel: je voelt je verlaten
En je zal de wereld haten om zoveel verdriet
Maar dan komt de tijd en
Die zal ervoor zorgen
Dat je doorheen het duister
Weer schoonheid ziet
Misschien zal de pijn haar sporen laten
De blik in je ogen wat donkerder zijn
Maar een ding, een ding moet je geloven
Je zal opnieuw gelukkig zijn

Laat me nu los, hou me niet langer tegen
De last zou zwaarder wegen met elke dag
Ik weet de weg, ik weet waar ik heen wil
Weet dat ik thuis ben, dat ik op je wacht
Als je huilt, doe het dan om gisteren
Om de pijn die je, net als ik, hebt gevoeld
Maar als je lachen kan, lach dan om morgen
Lach naar het leven, want het leven is goed