Heel even weet ik 't
En heel even voel ik 't
Heel even wil ik 't
En heel even doe ik 't
Als ik aan je denk voel ik niets van pijn
Maar toen ik bij je was, wou ik nergens anders zijn
Nou ben ik hier alleen en ik vond hier mijn geluk
Maar toen ik bij je lag, kon elke dag niet meer stuk
Daar begrepen we elkaar
En 'r was geen als of maar
En 't deed er ook niet toe
Vier uur slaap en toch nooit moe
Alles kon, daar op die plek
Niets te lang en nooit te gek
'k Weet 't nog, ik raak niets kwijt
Nog bedankt voor die tijd
Heel even ben ik daar
En heel even sta ik daar
Heel even loop ik daar
Door 't natte zand

Heel even weet ik 't
Want heel even voel ik 't
En heel even wil ik 't
Dus heel even doe ik 't
Alles is veranderd, er is veel te veel gezegd
En ik weet niet meer wat goed is, wat verzonnen is of echt
Twee harten zijn gebroken en vier helften uit elkaar
Nog (?bedankt?) van de vloedlijn sta ik hier en ben jij daar
In de schoonheid van de haven huiver ik van jou
Om de puurheid van je glimlach en omdat ik van je hou (Omdat ik van je
hou)
Het zand (??) van m'n voeten
En de wind zingt in m'n oor (De wind zingt in m'n oor)
En ik twijfel niet aan vroeger, maar ik huiver tussendoor

Daar begrepen we elkaar
En er was geen als of maar
En niets deed er ook niet toe
Weinig slaap en toch nooit moe
Alles bloeide op die plek (Alles bloeide op die plek)
Niets was ons daar toen te gek
Die gedachte raakt nooit kwijt
Nog bedankt voor die tijd

Denk ik aan die tijd (Die tijd)
Denk ik aan die tijd
Denk ik aan die tijd (Denk ik aan die tijd)
Heel even