Kasparjan en Kasparjoe
Die gingen naar de kermis toe;
Zei Kasparjoe tot Kasparjan
"Zie je daarginds die boze man?"
Zei Kasparjan: "Daar achter die boom
Nou, dat is lang geen suikeroom
Als die 't op ons gemunt heeft, Kas
Zijn we praktisch al schuim en as!"

Zei Kasparjoe: "Ik weet iets, Jan
Trek jij mijn blauwe jasje aan
En ik jouw groene, dan denkt hij
Dat jij ik ben inplaats van jij;
Wanneer hij jou dan pakken wil
Geef ik gauw met jouw stem een gil;
Als hij dan nog weet hoe-ie 't heeft
Ben ik niet waard dat jij nog leeft"

Helaas voor Kasparjoe en -jan
Nog sluwer was de boze man
Hij deed zijn ogen dicht en toen
Zag hij geen blauw meer en geen groen
Hij gaf ze aan zijn vrouw en die
Stoofde ze met wat selderie
En maakte knopen van de botten
Ja, 't leven laat niet met zich spotten