Een raaf zat op een eiketak
Te glanzen in z'n zwarte pak
Ei pom tatata, ei tralalalala
Al in z'n zwarte pak
Hij hield gelijk een blijde last
Een kaas al in z'n snavel vast
Ei pom tatata, ei tralalalala
Al in z'n snavel vast
Een vos kwam in gestrekte draf
Al op de geur van 't kaasje af
Hij keek tersluiks naar boven
En kon, en kon z'n ogen niet geloven - eila

"Meneer, gij zijt", zo sprak de vos
"De mooiste vogel van 't bos
Ei pom tatata, ei tralalalala
De mooiste van 't bos
Dat verenpak, zo glanzend zwart
Is echt een kolfje naar mijn hart
Ei pom tatata, ei tralalalala
Een kolfje naar mijn hart
Wat ik niet voor zo'n jasje gaf
Want zwart dat kleedt zo keurig af
Ik zou welhaast vermoeden
Gij zijt, gij zijt van adellijken bloede - eila"

"Men zegt", zo sprak de vos verhit
"Dat ge ook zo'n mooie stem bezit
Ei pom tatata, ei tralalalala
Zo'n mooie stem bezit
De merels en de nachtegaal
Bewonderen u allemaal
Ei pom tatata, ei tralalalala
Ja waarlijk allemaal
O, zing voor mij een wijsje klein
'k Zou in de zesde hemel zijn
Amice, laat wat horen
Ei zie, ei zie, ik spits alvast m'n oren - eila!"

De raaf nam zonder slag of stoot
't Kaasje in z'n rechterpoot
Ei pom tatata, ei tralalalala
Al in z'n rechterpoot
Daar zat-ie op z'n linkervoet
En deed zich aan z'n kaas tegoed
Ei pom tatata, ei tralalalala
Al aan z'n kaas tegoed
Hij sprak: "Meneer, ik ben niet mal
Ik loop niet in de vosseval;
De hemel zij geprezen
Ik heb, ik heb die fabel ook gelezen
Die fabel ook gelezen!"