Soms als de radio zomaar een liedje speelt word ik opeens zo bedroefd
Ook als er helemaal niks is om droevig te zijn lijkt het net of mijn keel
Bijna dicht wordt geschroefd
Dan moet ik plotseling aldoor maar slikken
'k Voel in m'n ogen de traantjes al prikken
Ik ben niet verdrietig en toch moet ik snikken
He Robert, waar komen die tranen
Waar komt dat gevoel nou vandaan

Sommige dingen die maken je droevig en andere maken je blij
Traantjes van vreugde of traantjes van melancholie
Dat gebeurt af en toe soms opeens ook bij mij
Hoe is die megalokie dan gekomen?
Melancholie!
Ja! Hoe kom je daaraan?
Hoe kunnen zomaar je tranen gaan stromen
Terwijl je net van iets moois zat te dromen?
Hoe kan je nou huilen
Wanneer je iets leuks hebt gedaan?

Melancholie is vaak net als een lachbui
Waarom het gebeurt weet je niet
Soms door een klank die je hoort, of een geur
Die je ruikt of wanneer je aan zee een zonsondergang ziet
Ja, maar ik schaam me toch ook wel een beetje
Schamen? Waarvoor?
Voor de mekalogie
Melancholie
Ja, zo'n woord dat vergeet
Ik schaamde me echt voor m'n tranen
Maar weet je, Robert
De radio speelde zo'n droevige eh...
Melodie?
Ja!
Soms worden de mensen opeens melancholisch
Gewoon door de klank van muziek
Niet van verdriet, maar omdat ze genieten van fluit
Of viool of trompet, dat heet romantiek
Oh ja, dat klopt, want het was een trompetter
Dat ene stukje zit steeds in m'n kop
Luister maar...
Waarom huil je nou, Rob?