Op 't laatste station
wacht een zwarte wagon
door het stof bijna vaal
op een laatste signaal

het perron is er kil
veel te groot en te stil
slechts de stem van de nacht
klinkt er toonloos en zacht

soms een stoomtrein die tuft
wars van alle vernuft
dat de tijd overleeft
maar geen toekomst meer heeft

naar de eeuwigheid raast
er een sneltrein met haast
voor wie later wil zijn
wacht de goederentrein

eens heb ik hier gestaan
maar mijn trein kwam nooit aan
zoiets komt wel eens voor
door een glimlach... ontspoort



Tekst: Loes Sacksioni
Muziek: Harry Sacksioni