Reeds jaren deed de postbode z'n ronde
Z'n rug werd rauw onder de zware vracht
Het slechtste weer kon hem toch nooit weerhouden
Omdat hij dacht: Ik word verwacht

Hij wist dat (??) vele mensen
Een zoon van God 't dorp verliet
Wat kan een brief het leed dan veel verzachten
Dan valt de scheiding zo zwaar nog niet
Wat kan een brief het leed dan veel verzachten
Dan valt de scheiding zo zwaar nog niet

En was hij weer de brieven aan 't sorteren
Dan werd heel vaak er een van tranen nat
Omdat z'n zoon, reeds jaren in den vreemde
Nooit meer aan hem geschreven had

Hij dacht: Waarom doe jij, m'n jongen
Mij daarmee toch zoveel verdriet
Wat kan een brief het leed dan veel verzachten
Dan valt de scheiding zo zwaar nog niet
Wat kan een brief het leed dan veel verzachten
Dan valt de scheiding zo zwaar nog niet