Ek man jötna
Ár of borna,
Þá er forðum mik
Fædda höfðu;
Níu man ek heima,
Níu íviðjur,
Mjötvið mæran
Fyr mold neðan.

Ár var alda,
Þar er ekki var,
Var-a sandr né sær
Né svalar unnir;
Jörð fannsk æva
Né upphiminn,
Gap var ginnunga
En gras hvergi.

Áðr Burs synir
Bjöðum of yppðu,
Þeir er Miðgarð
Mæran skópu;
Sól skein sunnan
Á salar steina,
Þá var grund gróin
Grænum lauki.

Sól varp sunnan,
Sinni mána,
Hendi inni hægri
Um himinjöður;
Sól þat né vissi,
Hvar hon sali átti,
Máni þat né vissi,
Hvat hann megins átti,
Stjörnur þat né vissu
Hvar þær staði áttu.

Þá gengu regin öll
Á rökstóla,
Ginnheilög goð,
Ok um þat gættusk;
Nótt ok niðjum
Nöfn of gáfu,
Morgin hétu
Ok miðjan dag,
Undorn ok aftan,
Árum at telja.

Hittusk æsir
Á Iðavelli,
Þeir er hörg ok hof
Hátimbruðu;
Afla lögðu,
Auð smíðuðu,
Tangir skópu
Ok tól gørðu.

Ár var alda,
Þar er ekki var,
Var-a sandr né sær
Né svalar unnir;
Jörð fannsk æva
Né upphiminn,
Gap var ginnunga
En gras hvergi.

Áðr Burs synir
Bjöðum of yppðu,
Þeir er Miðgarð
Mæran skópu;
Sól skein sunnan
Á salar steina,
Þá var grund gróin
Grænum lauki.

Sól varp sunnan,
Sinni mána,
Hendi inni hægri
Um himinjöður;
Sól þat né vissi,
Hvar hon sali átti,
Máni þat né vissi,
Hvat hann megins átti,
(i "fadingen":)
Stjörnur þat né vissu
Hvar þær staði áttu.