Þá kemr inn mæri
Mögr Hlóðynjar,
Gengr Óðins sonr
Við orm vega,
Drepr af móði
Miðgarðs véurr,
Munu halir allir
Heimstöð ryðja;
Gengr fet níu
Fjörgynjar burr
Neppr frá naðri
Níðs ókvíðnum.

Sól tér sortna,
Sígr fold í mar,
Hverfa af himni
Heiðar stjörnur;
Geisar eimi
Ok aldrnari,
Leikr hár hiti
Við himin sjalfan.

Geyr nú Garmr mjök
Fyr Gnipahelli,
Festr mun slitna
En freki renna;
Fjölð veit ek fræða
Fram sé ek lengra
Um ragna rök
Römm sigtíva.

Sér hon upp koma
Öðru sinni
Jörð ór ægi
Iðjagræna;
Falla forsar,
Flýgr örn yfir,
Sá er á fjalli
Fiska veiðir.

Finnask æsir
Á Iðavelli
Ok um moldþinur
Máttkan dæma
Ok minnask þar
Á megindóma
Ok á Fimbultýs
Fornar rúnir.

Þar munu eftir
Undrsamligar
Gullnar töflur
Í grasi finnask,
Þærs í árdaga
Áttar höfðu.

Munu ósánir
Akrar vaxa,
Böls mun alls batna,
Baldr mun koma;
Búa þeir Höðr ok Baldr
Hrofts sigtoftir,
Vé valtíva.
Vituð ér enn - eða hvat?

Þá kná Hænir
Hlautvið kjósa
Ok burir byggja
Bræðra tveggja
Vindheim víðan.
Vituð ér enn - eða hvat?

Sal sér hon standa
Sólu fegra,
Gulli þakðan
Á Gimléi;
Þar skulu dyggvar
Dróttir byggja
Ok um aldrdaga
Ynðis njóta.